bak hele

Bir zamanlar bir sevgilim vardı. Adı GötAdamdı. Adından da anlaşılabileceği üzere yerli yersiz zamanlı zamansız çok götlük yapardı. Ottan boktan sebeplerle kavga ederdik. Yok efenim sen samanlıkta iğne bulamazsın, dişinle fındığı kıramazsın, yok efenim saçın niye mavi, burnun niye benli…

Yine bir keresinde biz bunla kavga ediyoruz. Geçmiş zaman konu neydi tam hatırlayamadım, ama bana demediği lafı bırakmadı. Benim ağzım boş durur mu ben de saydım buna küfürleri, hakaretleri, açtım ağzımı yumdum gözümü… sonra bu GötAdam öyle bir laf etti ki hiçbir insan evladı hiçbir öbür insan evladına demez bunu, yapmaz böyle işkence. Neye uğradığımı şaşırdım.  Kafamdan aşağı kaynar sular döküldü, kafamın tası eridi, beynim haşlandı. ‘Bu göt herif beni nasıl böyle bir duruma düşürebilir’, ‘benden nasıl böyle bir şey isteyebilir’, ‘şerefsize bak ulan’ diyerek kendimi iyice bi gaza getirdim gözlerimden ateşler çıkmaya, ağzımdan salyalar akmaya başladı. Bu saftirik de korktu herhalde geriledi biraz. Ama bu sefer harbiden çok sinirlenmiştim. Herife bak ya, göte bak hele sen, kalkmış bana nohut kadar aklıyla “ibiş mi, ben mi?” diyor. Ulan ölür müsün, öldürür müsün? Ulan dengesiz sen kendini ibişlen nasıl kıyaslarsın! Sen kimsiiin, ibiş kim! Seni mi seçicem sandın? Ne sandın? Hatta sen kendini ne sandın?