Zamanın kapıya takılmış kilit olduğu zamanlardı. At
gözlüklerimiz en önemli aksesuarlarımızdı. Beynimizi bizden başka kimse
görmesin diye süslü şapkalar takardık. Esaslı sözler etmeye kalkardık ama
dilimizi eşek arısı sokardı. Herkes dillere destan bir hayatın hayalcisiydi;
kimsenin hayatı dillere destan değildi. Haber programları insanlığın çıkmazda
olduğunu söylüyordu; kimse onların dilini anlamıyordu.
